De laatste dagen

Vrijdag 28 april 2017

De dag dat we Australië weer gaan verlaten. Na een wat onrustige nacht, en dat lag niet aan de vogels of vliegtuigen, pakken we de boel in. We kunnen op de camping de camper een wasbeurt geven. Ik praat nog even met Nederlandse buren, die net aan hun reis beginnen, ik kan wat overgebleven levensmiddelen bij hen kwijt en geef ze nog de tip van de app WikiCamps mee. Die app heeft ons supergoed geholpen om deze reis zo gevarieerd en geslaagd te maken. Een aanrader voor elke Australiëganger. Offline allerlei informatie over campings, campgrounds, mooie picknickplekjes, bezienswaardigheden en tips, op een kaart te zien met veel detailinfo. Op dit moment van tikken op mijn tablet zijn we aan de oever van de Swan river,(middle Swan reserve) in de buurt van Midland en midden tussen de wijnlandgoederen. Een rustig plekje, waar Nart naar vogeltjes kan speuren op deze stralende mooie dag. Als we hier zijn uitgekeken rijden we nog wat verder de Swan river stroomafwaarts langs, Woodbridgepark. Daar wandelen we een eind de rivier af tot aan de bewoonde wereld en zien veel vogels langs het water: Ibissen, Reigers , Slangenhalsvogels, Aalscholvers, Raven, Woodducks, Pelikanen, Honeyeaters en een Whistling Kite. Later nog en roofvogel in de lucht. En dan is de tijd op! We kleden ons om en rijden naar het camperbedrijf in Bassendean. Met Marion evalueren we de trip en wisselen ervaringen uit; we hebben ruim 5000 km gereden. Ze belt een taxi voor ons en tegen vieren zijn we op de luchthaven. Nog 8 uur wachten, maar we besteden de tijd goed…. Verslag bijwerken, foto’s bewerken en uploaden, wat lezen. Vreemd genoeg krijg ik met de tablet geen verbinding met de free wifi. Dan maar op Narts laptop. Foto’s overzetten gaat goed maar het verhaal dat ik op mijn tablet heb voorbereid krijg ik niet gekopieerd via de usbstick. Nou tijd genoeg.. dan tik ik toch gewoon het hele verhaal rechtstreeks op Reismee. Om 21.00 kunnen we de bagage droppen en de instapkaarten worden voor ons uitgeprint. Een half later zitten we bij gate 51.

Zaterdag 29 april 2017 On our way home nog even Hongkong.

Een rustige vlucht naar Hongkong, alleen weinig geslapen. De motoren maken toch dusdanig veel lawaai om rust te vinden. Aangekomen vullen we een visitors permit in en gaan niet naar transfers maar gewoon de luchthaven uit. We krijgen wat info over bussen en metro, wisselen onze Australisch dollars voor die van Hongkong en gaan op pad. We waren hier al eerder en hebben toen voornamelijk het centrum en de Peak bezocht. Nu willen we de Buddha op Lantau Island gaan bekijken Eerst met de bus naar Tung Chung. Normaal gesproken kun je daar vandaan met een lange gondelbaan de berg op waar de Buddha zit. De baan wordt gerenoveerd dus pakken we nu de bus die er 55 minuten over doet. Het is nogal bergachtig op Lantau. Het is reuze druk in de bus, we moeten 2 bussen wachten voordat we mee kunnen. Later blijkt dat er deze week een bepaalde viering is, dus elke dag feest. We bekijken het enorme complex. De Tian Tan Buddha is een bronzen beeld en de grootste zittende Buddha in de open lucht. Het is van recente datum, voltooid in 1993 en is 34 meter hoog. Via een imposante trap van 268 treden klim je naar boven. We maken een wandeling rond het terrein en bekijken het klooster waar we uitgenodigd worden bij het ritueel van het begieten van een beeldje. Er is een grote wierrookbrandplaats, een vijver met super koi-karpers en verschillende souvenirshops. Er lopen kleine bruine koeien los rond die af en toe op eten afkomen. Veel mensen willen de dieren aaien en met ze op de foto. We eten een mie-soepje met fishballs bij een st

alletje; het is een gezellige drukte. Tegen drie uur ben ik in ieder geval op en heb geen zin meer om nog met de metro naar het drukke centrum te gaan. Het slaapgebrek breekt op. Dan terug naar de airport. We checken meteen in en gaan wat later in een rustige pizzeria eten en uitrusten. Rond half 9 schrijf ik mijn verhaal af. Morgen na twaalf en een half uur vliegen landen we om 06.45 uur op Schiphol. Dan is de reis echt over en uit. Maar wat een geweldige reis!! Om nog heel lang over na te praten en aan terug te denken. Iedereen die ons heeft gevolgd…. Bedankt voor jullie reacties. Erg leuk om regelmatig iets van de achterban te horen.

Perth weer in zicht

Dinsdag 25 april 2017 Anzacday, noordwaarts over de Albany Hwy naar Dwellingup.

Het was een koude nacht! Gelukkig hebben we slaapzakken....Als we tegen 9.30 uur vertrekken schijnt de zon volop. Als we de garmin willen instellen werkt de plug van de sigarettenaansteker niet meer.... Zekering kapot?? Na 15 km gaan we even tanken en vragen we de dame achter de kassa of ze fuses heeft. Ja een doos vol maar welke? Nart gaat onder het dashboard op onderzoek uit, vindt uiteindelijk het zekeringenkastje, maar krijgt met geen mogelijkheid de betreffende zekering eruit. We weten in ieder geval welke we nodig hebben uit het instructieboekje van de Toyota. Als we boodschappen willen doen in Kojonup blijken de winkels gesloten te zijn vanwege de nationale herdenkingsdag Anzacday (=Australian New Zealand Army Corps). In WO1 zijn tienduizenden Australische en Nieuw Zeelandse vrijwilligers, die moederland Engeland wilden steunen, in de strijd gesneuveld bij Gallipolli (Turkije) In Arthur River tijdens een korte pauze probeert Nart nog eens de zekering met zijn zakmes eruit te peuteren.... nu lukt het. Bij een tankstation verderop kopen we een doosje zekeringen en dan is de storing gauw verholpen. We kunnen weer navigeren en het een en ander opladen. Bij Williams verlaten we de drukke snelweg en gaan richting Pinjarra. Naast uitgebreide en gevarieerde bossen zien we nu ook platteland, grote kuddes schapen en koeien en wat wijngaarden. Op diverse plaatsen worden de geoogste landerijen afgebrand. We stoppen nog voor een rondwandelingetje bij een Arboretum, waar vooral veel uitheemse bomen staan met naambordjes erbij. Bij Dwellingup vinden we, na een 5 km lange gravelweg, een gratis campground midden in de bossen. heel mooi plekje en niet druk. we installeren ons naast een betonnen kampvuurbak, waar Nart tegen de schemering een kampvuurtje stookt. We eten gezellig bij het kampvuur deze avond. Om ons heen nog wat vuurtjes, de sterren zijn helder te zien tussen de bomen door.

Woensdag 26 april 2017 naar Serpentine

In het stikke donker, met een zaklampje, midden in de nacht het toilethok opzoeken... das pas afzien en dan is het ook nog aardig koud... Als de zon dan om half 8 alweer tussen de bomen door schijnt is alles weer prima. Om half 10 hobbelen we weer over het onverharde pad naar de doorgaande weg. In Pinjarra gaan we de laatste boodschappen doen bij Coles, en dan bij de bibliotheek waar Free Wifi is het vervolg van de reis uploeden. Dat gaat vlot. Dan door naar Serpentine. Daar zijn watervallen te zien. Op een ruime parking met picknicktafels scharrelen een aantal kangoeroes rond. Er staan borden dat de dieren niet gevoerd mogen worden, maar gezien hun gedrag gebeurt dat toch. We eten er toch onze boterhammen op. Dan wandelen we naar de 500 meter verderop gelegen waterval. Een mooi plekje. Er zijn zelfs wat jongelui aan het zwemmen geweest in het ijskoude water en liggen nu op te drogen op de kant. Terug op de parking zien we een wandelroute aangegeven staan, langs de andere kant van de rivier. We trekken de wandelschoenen aan, wat water mee en gaan op pad. Het is een hele klim want de route gaat steil omhoog, langs een lange waterpijpleiding.. Na zo,n 3 kwartier klauteren vinden we het genoeg en gaan dezelfde weg terug. Dan rijden we via Jarrhdale naar het stuwmeer en de dam. Op een grote parking zien we massa's Twenty eight parrots rondscharrelen, prachtig gekleurde papegaaien die hun eigen naam roepen. We zittern er een hele tijd naar een Laughing Kookaburra te kijken, die rustig op een hek zit. Hij trekt zich niks aan van de andere rondfladderende vogels, duikt af en toe naar de grond voor een hapje en gaat dan weer rustig zitten kijken. Jammer genoeg laat hij zich niet horen. dan tijd om de camping in Serpentine op te zoeken. We kiezen een mooi zonnig plekje en zitten buiten tot de zon onder gaat. De paasvakantie is nu echt afgelopen hier, geen kind meer te horen of te zien. Dat was de afgelopen dagen wel eens anders. Af en toe werd je bijna van de sokken gereden door rond racende kids op fietsjes, stepjes en scateboards, maar wel allemaal met een helmpje op. Voorschrift op de camping! Er worden trouwens heel veel waarschuwingsborden overal neer gezet..

Donderdag 27 april 2017 Laatste nacht in de camper

We zijn nog 50 km van Perth verwijderd. Vandaag gaan we Perth Hills bekijken, een groot heuvelachtig gebied ten zuidoosten en oosten van de stad. kronkelende wegen lopen door deze streek. Eerst kijken we bij Rockpool ten zuiden van Rolleystone. Er stroomt een traag riviertje over de rotsen. Dan door naar de Victoriadam. En korte wandelroute door voornamelijk grasstree bos leidt er heen. Er is ver zicht tot aan Perth toe. Voor de lunch kiezen we een picknickplaats bij een ander stuwmeer bij Munering. Ook hier weer kangoeroes die rondhoppen en veel vogels. We lopen naar beneden naar de dam met een mooi uitzicht over het meer en de omgeving. We gaan overnachten op een camping in de buurt van waar we morgen de camper weer moeten inleveren. Er is wifi op de camping dus we reserveren maar meteen even onze stoelen voor de komende vluchten. We kunnen de instapkaarten niet uitprinten, maar we hebben morgen tijd genoeg.... 10.00 uur van de camping af...tussen 3 en 4 de camper afgeven en de vlucht naar Hongkong gaat pas tegen middernacht. We ruimen vast wat op, werken de laatste restanten weg in een rijstgerecht. Nart probeert alvast of alles nog in zijn tas past. Het laatste verslag op reismee zetten lukt niet... morgen op het vliegveld dan maar....

Stukje zuidkust en weer noordwaarts

En meteen ook maar het vervolg....

Zondag 23 april 2017 Van Pemberton via Windy Harbour naar Walpole.

We bekijken steeds van dag tot dag wat we gaan doen. Nog steeds geen wifi gevonden sinds Fremantle, dus de foto’s en verhalen blijven nog even in de wacht. Na tanken en IGA super gaat het naar Northcliff, waar we doorrijden tot aan Windy Harbour. Hier is een scenic drive met diverse uitzichtpunten. De kust is hier ruig en rotsachtig en het waait er altijd. Het meest spectaculair is wel de “ window” bij Tookulup. Ook de struiken en planten zijn apart. Nadat we alles hebben bekeken rijden we de zelfde weg weer terug tot aan Northcliff. Hier slaan we dan af naar Walpole. Halverwege gaan we bij Nationaal Park Shannon een wandeling maken. Er staan er verschillende op het infobord, we kiezen die naar de stuwdam van Shannon Lake. Of je op een andere planeet rondwandelt! Reuze hoge bomen, varen soorten, grasplanten en bomen in allerlei kleurvariaties. En overal lopen we over de afgeschilferde basten van de Eucalyptussen. Hier en daar schieten wat vogeltjes weg… we komen niemand tegen. Doordat de zon niet schijnt heeft het een wat sinistere sfeer…..Af en toe sproeit er wat hemelwater. Terug op de parkeerplaats kijken we waar we vannacht willen zijn. We kiezen een camping bij Walpole die wifi heeft… hoogste tijd voor updates. Voor 40 dollar mogen we er staan…. Wifi alleen buiten bij het kantoortje… Als ik tegen donker worden klaar ben met internetten ben ik aardig verkleumd. Gauw aan de slag met kookactiviteiten in de camper…. De korte broeken gaan (hopelijk voor even) de tas in. Het is beginnen te regenen….

Maandag 24 april 2017 In de omgeving van Denmark

De camping is een modderpoel. De lucht zit potdicht… en het blijft regenachtig. Tegen tienen verlaten we de camping en rijden naar de het Nationaal park Walpole-Nornalup. Daar is zo’n 6 kilometer van de doorgaande weg de “Valley of the giants”. Je kunt er wandeling door de toppen van de bomen maken, maar wij kiezen voor de Empire Tree Walk, waarbij we de enorm grote Tingle-trees kunnen bekijken. Plastic regenjas en plu mee, want het is nog steeds niet droog. We verwachten eigenlijk niet veel volk maar dat valt mee (of tegen). Het is alsof we in een tropisch regenwoud rondwandelen. Zeer indrukwekkend. Het traject is netjes aangelegd en berekend op nattigheid zo te zien. Sommige bomen zijn 400 jaar oud en 65 meter hoog. Nart koopt in de souvenirwinkel een T-shirt. Dan rijden we door richting Denmark. Daar is 15 km ervoor, aan de zee een parking met op loopafstand enkele bezienswaardigheden. Eerst maar even lunchen. Greenpool is een baai die helemaal is afgeschermd van de wilde zee door grote rond afgesleten rotsformaties. Beneden op het strand gekomen lopen we via een trap weer omhoog om daarna weer af te dalen naar de Elefant Rocks. Van boven af gezien inderdaad net een kudde olifanten die in zee baden. Het lijkt even droog te worden…Op de radio horen we dat het in Perth zonnig en 26 ° is…. In Denmark gaan we bij de touristeninfo even naar weersvoorspelling voor de komende dagen informeren. We willen eigenlijk nog door naar Albany, maar als we horen dat tot en met woensdag aan de zuidkust alleen maar showers worden verwacht, wijzigen we onze planning. We gaan nog even bij de Wilson Inlet ( de uitloop van de Denmark river) kijken naar de pelikanen, eenden, zwarte zwanen en een enkele reiger en fuut en draaien dan in noordelijke richting af. Twintig kilometer landinwaarts zien we stukken blauwe lucht en houdt het op met regenen. De rest van de middag en avond blijft het droog…hoera! We vinden bij het plaatsje Kendenup een campground: Kendenup Agricultural Grounds. In een stukje bos zijn een stuk of 10 plaatsen gemaakt voor kampeerders. Stroom is beschikbaar en er zijn splinternieuwe douches en toiletten. Voor 15 dollar kunnen we hier staan vannacht. Een beheerder komt de stroom aansluiten. We zijn de enige gasten vandaag. Een supermooi plekje!

Margaret River region

Vrijdag 21 april 2017 Stranden, een wandeling en een druipsteengrot.

De was is nog niet droog….ik hang de hele camper vol met wasgoed en weg zijn we, op weg richting Dunsborough. De kustlijn loopt hier van west naar oost, een van de weinige plaatsen in West Australië waar je de zon kunt zien opkomen boven zee. Het krioelt hier van de rustige baaien en zandstranden. We nemen een kijkje bij Castle Rock, Meelup Beach en Eagle Point, net ten noorden van Dunsborough. Overal staan waarschuwingsbordjes dat er de laatste tijd haaien zijn gesignaleerd! Wij gaan dus hier het water niet in. Er zitten opvallend veel vissers aan de waterkant. Het is wat bewolkt vandaag, prima weer voor een wandeling. Bij Eagle Bay zien we een groep van 8 á 10 dolfijnen, zo’n 50 meter uit de kant…. Schitterend gezicht. Van Dunsborough gaan we naar Yallingup aan de westkant van deze (Margaret River) Region. Hier is de zee wild en uitermate geschikt voor surfers, die we dan ook veel zien. Bij een uitzichtpunt staat een wandeling aan gegeven die we gaan doen. De torpedo-trail. Eerst een stuk door de duinen, dan een bos en daarna een wat opener terrein. We zien een richtingaanwijzer naar de Ngilgi-cave. Dat volgen we en gaan deze bezoeken. Die ziet er zeer spectaculair uit. We krijgen uitleg van een gids en kunnen daarna zelf op ons gemak de twee toegankelijk gemaakte grotten bekijken. Het is heel wat trappen klimmen en dalen, maar zeer de moeite waard. Prachtige druipsgeenformaties. Na 3 kwartier staan we weer buiten en vervolgen onze oorspronkelijke wandeling door naar de parkeerplaats. Het is al na tweeën als we eindelijk lunchen. We zoeken een camping 25 km verder op in Gracetown en installeren ons in de “ bush-camp”. Een speels aangelegd terrein met hier ook weer het een en ander aan vogels, vooral krijs- papegaaien. Een man komt menuutjes uitdelen; hij bakt pizza’s op houtvuur tussen half 6 en half 8. Dat laten we niet aan ons voorbij gaan. We eten heerlijke pizza’s die avond, wijntje erbij… afsluiting van alweer een geweldige dag!

Zaterdag 22 april 2017 via Augusta naar Pemberton.

Wat wolken aan de lucht vandaag. We gaan verder naar het zuiden en bezoeken Hamelin Bay. Daar zouden stingrays vanaf het strand te zien zijn. Als we aankomen is het al best druk op het strand. Heel veel vissers die massa’s zalmen uit de zee hengelen. Op diverse plaatsen zijn ze die aan het schoonmaken. Er wordt zelfs uitgedeeld. Er is een scheepswrak te zien en er zwemmen dolfijnen. Een eindje verder, voorbij de aanlegsteiger, staan mensen naar de golven te kijken. Daar zwemmen stingrays! Vlak bij het strand! Foto’s maken is nog niet zo eenvoudig want er slaan af en toe flink hoge golven het strand op. Op zich is dat niet zo erg, maar de terugtrekkende stroom sleurt je bijna onderuit. Een dame gaat erbij liggen en wij zijn tot ons middel toe nat… De dieren zijn veel groter dan we hadden verwacht. We blijven gefascineerd een hele tijd kijken. Dan maar weer een eindje verder naar Augusta, dat is de zuidelijkste punt hier. Ondertussen is de bewolking dikker geworden en er valt af en toe wat sproei-regen. We zoeken de baai op in Augusta en picknicken aan de waterkant. Vanaf hier gaat het nu de zuidkust langs. Er liggen vlak langs zee een aantal Natuurparken en 4wd routes. We komen door het gebied van de Karri-trees, enorm hoge afbladderende eucalyptusbomen, honderden jaren oud. In de buurt van Pemberton liggen 2 natuurparken, voor ons toegankelijk; Beedelup en Warren. In het eerste bekijken we een waterval (nu niet echt spectaculair) en maken een rondwandelingetje via een “schommel” brug. In het Warrenpark rijden we via een onverharde weg naar de Evans Bicentennial tree. Een 65 meter hoge Karri waar je naar boven kunt klauteren via ijzeren spijlen die als een spiraal om de boom heen gaan. Er is halverwege en helemaal boven een platformpje. Gezinnen met kinderen zijn onderweg naar boven. Ik vind het levensgevaarlijk! Nart probeert even een paar meter…. En laat het daar bij… We rijden naar de camping in Pemberton voor de overnachting. Voor het eerst zitten we niet buiten te eten. We vinden het te fris. De zon heeft het vanmiddag aardig af laten weten. Hopelijk morgen weer beter. Toch was het een avontuurlijke dag. Morgen is het ook de laatste dag van de paasvakantie hier en zal het wel een massale uittocht vanaf de campings zijn. Het is meteen ook onze laatste zaterdag… Volgende week om deze tijd zijn we alweer hoog in de lucht op weg naar Amsterdam.

Zuidwest kust langs

De zuidwest kust langs

Woensdag 19 april 2017 Tot aan Bunbury.

Nart loopt al vroeg met zijn camera vogels te zoeken. Inderdaad weer een paar nieuwe waaronder de Rainbow lorikeet en een soort Australian magpie. We wisselen nog wat reiservaringen met de Engelse buren uit, wij gaan richting zuid waar zij net vandaan komen. Onze route gaat eerst pal westwaarts, waar we aan de kust komen, en dan naar het zuiden afbuigen. Onze eerste stop is bij Rockingham (Safety Bay) waar we een strandwandelingetje maken, lekker vroeg dus nog rustig. Dan naar Mandurah een eind verder naar het zuiden. We komen onderweg veel bordjes met winery erop tegen, hoewel we de wijngaarden zelf niet zien. We nemen een willekeurige afslag naar de baai en komen in een prachtig aangelegde “wijk”. We parkeren, halen bij de info een plattegrondje en maken een mooie wandeling. Langs de enorme baai met luxe appartementen (bootjes voor de deur), over bruggetjes en langs kanaaltjes, winkels, restaurants en terrassen. Er zijn speelterreinen, botenverhuurbedrijfjes, overal bankjes en zithoekjes. We spreken onze bewondering uit over degene die dit zo heeft ontworpen. Alles past bij elkaar, hoe decadent ook soms. Bij “stingray-point” worden we bijna plat gereden door een turbo grasmaaier. De man heeft haast en racet met grote vaart over het grasveld. Een deel van de wijk heeft Venetiaanse namen…. We horen het harde geluid van een vogel, maar kunnen hem niet zo gauw vinden, totdat we hem onder een grote straatlampekap ontdekken…. Een prima klankbord! Terug bij de camper halen we onze lunch op en vinden aan de boulevard een bankje. Het is prima weer voor wandelingen; lekker zonnetje (zo’n 25 °) niet te heet in ieder geval. Dan gaat het weer wat verder. Bij Nationaal park Yalgorup liggen een aantal binnenmeren en bij Lake Clifton zijn Thrombolites te zien. Een broertje van de Stromatolites die we bij Hamelin Pool zagen. Deze zijn groter. Er is een foto met uitleg…. We lopen er over een boardwalk langs. Een mooi gezicht! Tegen half 4 zijn we in Bunbury waar we op camping Koombana Bay neerstrijken. Die ligt precies tussen de zee en een binnenmeer, de Leschenauld Inlet. We lopen even langs het strand en de brug over de inlet naar de “waterfront”, met diverse restaurantjes en terrasjes. Er gaat een wandeling door het mangrovegebied… die bewaren we voor morgen.

Donderdag 20 april 2017. Naar Busselton.

Er heerst wat consternatie in ons paadje want er is ingebroken bij de camper van de buren en de fietsjes en stepjes van de overburen zijn weg. Wij hadden gelukkig alle deuren goed op slot deze keer…. Ik ga pal voor de receptie zitten en zet daar de resterende foto’s op reismee. Gisteravond kwam ik niet verder dan 4. De wandeling die we willen maken gaat niet door: het hele toegangsgebied ligt op de schop en is afgesloten. We gaan richting Busselton. Onderweg pakken we een toeristische route door Nationaal park Tuart Forest. Dit park beschermt de grootste overgebleven Tuartbomen in de wereld. We zien op een infobord een vogelkijkplaats en rijden daar heen. De bomen zijn gigantisch! Er is ook een possumroute, maar daar heb je alleen ’s nachts iets aan. Possums zijn dan actief. Het water bij de uitkijk staat laag en stinkt. We zien alleen 2 witkop reigers, heel in de verte. Dan rijden we door naar Busselton. Daar is de langste pier (jetty) van het zuidelijk halfrond met een onderwater observatorium. De pier is bijna 2 km lang en je kunt ook een minitreintje nemen. Wij lopen natuurlijk en krijgen een afgesproken tijd voor de underwater observatory. Vanaf de pier zijn hier en daar kinderen in zee aan het springen/duiken en er wordt gevist. Als we halverwege zijn zien we een eind verder 3 dolfijnen op en neer duikelen. Hier en daar staat interessante informatie over het bouwen van de pier en de verdere geschiedenis. Om 2 uur mogen we een kwartier rondkijken bij de grote vensters onder water en er is veel te zien, heel mooi! Dan lopen we dezelfde weg weer terug. Om te overnachten kiezen we camping Sandy Beach, 5 km verder op. Na aankomst eerst even een wasje draaien en als die op de lijn hangt, gaan we nog een wandelingetje langs het strand maken. Er is hier een tientallen kilometers lang fijn zandstrand. Nart heeft ondertussen al weer wat nieuwe eenden gespot: Pacific black duck.

Naar Fremantle

Dinsdag 18 april 2017 Naar Fremantle

Tussen wakker worden en wegrijden is het een kakafonie van vogelgeluiden. Het krioelt om ons heen van de heen en weer vliegende vogels: piepende tuinhekjes en knarsende kastdeuren afgewisseld met blokfluitdeuntjes en schaterlachen. Geweldig ontbijten zo! We rijden weer door door wat gecultiveerder gebied na New Norcia. Wat boerderijen hier en daar en meer verkeer. Op een parking na een km of 120 houden we even pauze. Het is er een vieze zooi, maar Nart kan er wel 2 nieuwe vogels aan de lijst toevoegen… een groene papagaai en een soort roodborstje. We rijden langs het vliegveld richting zee en gaan bij een grote Coles even wat boodschappen doen. Dan door naar Fremantle waar we tegen 14.15 uur aankomen. Een parkeerplaats is nog vrij snel gevonden en een kwartiertje later beginnen we aan onze wandeling door het centrum en langs de waterkant. Er is van alles te zien; oude gebouwen en hotels, drukke winkelstraatjes met veel cafeetjes en kunstateliers. Een ontspannen sfeertje en al slenterend komen we bij de waterkant waar we de enorme haven ontdekken, een replica van een oud Nederlands schip “ Duifken”, een klein bastion, twee scheepvaartmusea, het strandje en een grote bierbrouwerij van Elsie bier, dat we al eerder proefden. Hier en daar borden met informatie over de geschiedenis van Fremantle. Tegen half 5 zoeken we de camper weer op en rijden nog 25 km landinwaarts, naar campground Lily Rest. We vinden hem pas nadat iemand ons aanwijst welk pad we in moeten rijden. Een zeer basic terrein, maar er is een toilet en een stopcontact. De dame adviseert ons onder een hoge overkapping te gaan staan voor het geval dat het gaat regenen. Verder wijst ze ons een weitje vlakbij, waar elke avond kangoeroes te zien zijn. En inderdaad, tegen de schemering zien we een stuk of 8 van die grote kangoeroes over het gras springen. Een komt dichtbij en laat zich gewillig fotograferen. Wat later zien we ze ook bij de ingang van het terrein. . Er hangt een grote bel bij het hek voor noodgevallen, zegt de dame. Ze woont in het huisje 200 meter terug en zal de bel vast horen….. Als het al donker is komt er nog een Engels stel naast ons staan. Er is geen verlichting op het terrein dus dat wordt weer met de koplamp op naar het toilet vannacht…

Weer richting Perth

Zondag, 1e paasdag 16 april 2017 ….een flink eind rijden door de outback

Zoals al een gewoonte begint te worden, staan we op als de zon boven de horizon komt. Als we om 8.00 uur van de camping in Newman weg rijden is er even verwarring welke kant we op moeten. We hebben gisteren wat rondjes gereden op zoek naar de supermarkt en zijn nu de draad kwijt. We vragen het maar even aan 2 vroege wandelaarsters. Precies de andere kant op dus. Vandaag is een rij-dag; geen spectaculaire opties… gewoon richting zuid! Over weg 95 nog steeds. We komen een grote plas voorbij en zien wat “straw-necked” ibissen en “white-necked herons”. Af en toe ligt er een dode koe langs de weg. Op borden wordt steeds gewaarschuwd voor kangoeroes én koeien op de weg. We passeren weer de Steenbokskeerkring en zijn dan de tropische zone uit. Ondanks paaszondag zijn er veel road trains onderweg. Tegen twaalven stoppen we op een grote parking voor de lunch vlak bij een mooi gelegen kreek. We zien een grote wesp steeds rondom ons vliegen. Er blijkt een groot nest onder de picknicktafel te zitten…. We lopen nog een rondje en zien verschillende kleine vogeltjes in de bomen stoeien : o.a. zebravinken en parkietjes. We vervolgen onze route na een kort gesprekje met twee dames die ook van Karijini afkomen en daar een python hebben gezien! Bij de 26e breedtegraad maken we nog even een foto. Het rode van de aarde is nu wat roestbruin geworden. Er liggen elke paar 100 meter wel kangoeroeskeletten langs de kant van de weg. Bij Meekatharra, na 429 kilometer, is het genoeg voor vandaag. De hele afstand vanaf Newman zijn we door compleet onbewoond gebied gereden. Achter het Caltextankstation kunnen we voor 15 dollar overnachten, met alle voorzieningen die we nodig hebben. Er is alleen geen bereik met onze telefoons, wel internet in de bar. Dat ga ik morgenochtend uitproberen.

Maandag 2e paasdag 17 april 2017

Dat lukte dus goed…de volgende up-date. Binnen een kwartier klaar. Zelfs even wat appjes en mail op de mobiel kunnen lezen en beantwoorden. 8.15 uur, na voltanken, zijn we weg. De route van vandaag komt af en toe door wat gehuchten… Cue bekijken we even te voet; het is een voormalige goudzoekers nederzetting, met chique oude hotels, maar nu compleet in verval. Verder passeren we Mt Magnet, Paynes Find en Wubin (waar we de tank weer eens volgooien). Dalwallinu, na 507 km, is de stop voor vannacht. Nog 250 en we zijn weer in Perth. We willen morgen doorrijden naar Fremantle. Het is hier een stuk koeler ’s avonds….heerlijk! We zijn ondertussen al over de helft van onze tijd hier heen en we zijn benieuwd hoe het er ten zuiden van Perth uitziet. We hebben onderweg diverse enthousiaste verhalen gehoord.

Karijini park

Goede vrijdag 14 april 2017 Karijini National Park, Pilbara

Het was zowaar lekker koel vannacht… Alweer vroeg op. Ontbijtje in de rising sun. We brengen de sleutel terug en omdat er bij de receptie goede wifi is zet ik meteen even verslag nr.5 op reismee. Lekker buiten aan een picknicktafel. Nadat we weer een keer hebben volgetankt verlaten we Paraburdoo. Na 70 km, nog voor Tom Price, is de afslag naar het park. Weer 43 km verder is de west ingang van het park. De afstanden ook binnen het park zijn aanzienlijk. Om 12.00 uur zijn we op de parking bij de Joffre waterval. We lunchen eerst en gaan dan een kijkje nemen. Schitterend zicht van boven af op de kloof en de waterval. Dan na 5 km gravelroad nog een kloof : Knox Gorge….. adembenemend. We zien mensen helemaal beneden door de kloof langs de rivier lopen. We zitten hier echt op de rode aarde en in het rode stof natuurlijk. Vanaf een gravelroad komend is de linkerkant steeds kilometerslang roodgekleurd. We gaan terug naar de doorgaande weg en rijden dan de oost ingang in. Ook hier is nog van alles te zien. We willen overnachten op campground Dales maar al gauw staat er ter hoogte van het bezoekerscentrum een bord dat de camping VOL is. Gelukkig is er een zgn. “ overflow” . Vlakbij op een grote parking We kijken even rond in het visitor centre en gaan dan een plekje op de parking zoeken. Weliswaar nog maar half 4 maar we willen voorkomen dat het hier straks ook vol is. We vinden een plekje onder een flinke eucalyptus en installeren ons. Terwijl ik dit verslagje typ stroomt het langzaam aan vol. Campers, klein en groot, caravans en vouwwagens en tenten pakken uit en installeren zich alsof ze hier een week blijven. Maximaal is 24 uur toegestaan. Om 10.00 uur morgen moet iedereen weer vertrokken zijn. Even een snel potje koken en dan buiten in het stikke donker genieten van de schitterende sterrenhemel, die Nart natuurlijk probeert te fotograferen. We liggen er vroeg in en het koelt lekker af…..

Zaterdag 15 april 2017…. Rood …roder….roodst

Meteen als de zon op is zijn we er al uit (5.58 uur.). Alles om ons heen is rood gekleurd….tenten, campers, schoenen, de vloer van de camper enz…We willen een langere wandeling maken, zo vroeg mogelijk en om 7.50 uur zijn we bij de parking van Circular Pool. Hier begint een wandeling, moeilijkheidscategorie 2, boven langs de imponerende Daleskloof af naar Fortescue falls en Fernpool. Wandelschoenen aan, waterflessen mee en hoeden op. Ik heb geen zin in gesmeer met zonnebrandcrème dus trek ik een lange broek aan en een bloes met lange mouw. Het is een prachtige route en veel vast te leggen: hagedissen, vogels, sprinkhanen en natuurlijk de spectaculaire uitzichten over de kloof. Eucalyptusbomen met witte stammen komen uit de bloedrode rotsen met daaronder bleekgroen stekelgras. Bij het eindpunt van de wandeling is een uitzichtpunt en gaat er een trap omlaag naar de Fortescue waterval. Dat laten we niet schieten natuurlijk. Het is er best druk en beneden in de poel, onderaan de waterval, zijn er al diverse mensen aan het zwemmen of liggen op de rotsen in de zon. We zien een infobord met een verwijzing naar de Fernpool, een heilige plaats voor de Aboriginals. Er wordt gevraagd met respect de plaats te bezoeken. Een mystiek pad met bomen die om de rotsen groeien (het doet ons denken aan Ankor Wat) leidt er naar toe. Het ligt helemaal ingesloten door hoge rotswanden. Enkele mensen zijn er aan het zwemmen. Onze aandacht wordt getrokken door een paar fotografen die naar de grond wijzen. Daar kruipt een slang tussen het gebladerte…. Lang ong. 75 cm, dun en zwart…Thuis maar opzoeken welke het is. We klimmen de 298 traptreden weer op en lopen via de weg terug naar de parkeerplaats. Om 10.15 uur rijden we nog even terug naar het bezoekerscentrum, waar wifi is, om het vervolg van de reis (aflevering 6) op reismee te zetten. De foto’s komen wat rommelig door elkaar over. Geen idee waar dat aan ligt. Dan verlaten we het park in oostelijke richting naar de Great Northern HWY en dan naar het zuiden naar Newman (160 km). Onderweg maken we nog een lunchstop. Het landschap is nog steeds afwisselend, heuvelachtig en rood. In de buurt van Newman zien we de enorme ijzermijnen. Na tanken en boodschappen bij Woolworths zoeken we de camping op, net buiten het centrum. Wat ons opvalt is dat er veel Aboriginals te zien zijn. Als we zijn geïnstalleerd gaan we eerst poetsen. Overal zit rood stof op. Aan de auto’s en campers die nog binnen rijden op het terrein kun je meteen zien wie er uit Karijini park komen. Her en der staan borden die erop wijzen dat als je een slang ontdekt je dit onmiddellijk moet melden zodat een expert erbij gehaald kan worden. Verder krioelt het er van de mieren, maar daar hebben wij geen last van in de camper. We slapen zoals steeds prima!