De zuidwest kust langs

Woensdag 19 april 2017 Tot aan Bunbury.

Nart loopt al vroeg met zijn camera vogels te zoeken. Inderdaad weer een paar nieuwe waaronder de Rainbow lorikeet en een soort Australian magpie. We wisselen nog wat reiservaringen met de Engelse buren uit, wij gaan richting zuid waar zij net vandaan komen. Onze route gaat eerst pal westwaarts, waar we aan de kust komen, en dan naar het zuiden afbuigen. Onze eerste stop is bij Rockingham (Safety Bay) waar we een strandwandelingetje maken, lekker vroeg dus nog rustig. Dan naar Mandurah een eind verder naar het zuiden. We komen onderweg veel bordjes met winery erop tegen, hoewel we de wijngaarden zelf niet zien. We nemen een willekeurige afslag naar de baai en komen in een prachtig aangelegde “wijk”. We parkeren, halen bij de info een plattegrondje en maken een mooie wandeling. Langs de enorme baai met luxe appartementen (bootjes voor de deur), over bruggetjes en langs kanaaltjes, winkels, restaurants en terrassen. Er zijn speelterreinen, botenverhuurbedrijfjes, overal bankjes en zithoekjes. We spreken onze bewondering uit over degene die dit zo heeft ontworpen. Alles past bij elkaar, hoe decadent ook soms. Bij “stingray-point” worden we bijna plat gereden door een turbo grasmaaier. De man heeft haast en racet met grote vaart over het grasveld. Een deel van de wijk heeft Venetiaanse namen…. We horen het harde geluid van een vogel, maar kunnen hem niet zo gauw vinden, totdat we hem onder een grote straatlampekap ontdekken…. Een prima klankbord! Terug bij de camper halen we onze lunch op en vinden aan de boulevard een bankje. Het is prima weer voor wandelingen; lekker zonnetje (zo’n 25 °) niet te heet in ieder geval. Dan gaat het weer wat verder. Bij Nationaal park Yalgorup liggen een aantal binnenmeren en bij Lake Clifton zijn Thrombolites te zien. Een broertje van de Stromatolites die we bij Hamelin Pool zagen. Deze zijn groter. Er is een foto met uitleg…. We lopen er over een boardwalk langs. Een mooi gezicht! Tegen half 4 zijn we in Bunbury waar we op camping Koombana Bay neerstrijken. Die ligt precies tussen de zee en een binnenmeer, de Leschenauld Inlet. We lopen even langs het strand en de brug over de inlet naar de “waterfront”, met diverse restaurantjes en terrasjes. Er gaat een wandeling door het mangrovegebied… die bewaren we voor morgen.

Donderdag 20 april 2017. Naar Busselton.

Er heerst wat consternatie in ons paadje want er is ingebroken bij de camper van de buren en de fietsjes en stepjes van de overburen zijn weg. Wij hadden gelukkig alle deuren goed op slot deze keer…. Ik ga pal voor de receptie zitten en zet daar de resterende foto’s op reismee. Gisteravond kwam ik niet verder dan 4. De wandeling die we willen maken gaat niet door: het hele toegangsgebied ligt op de schop en is afgesloten. We gaan richting Busselton. Onderweg pakken we een toeristische route door Nationaal park Tuart Forest. Dit park beschermt de grootste overgebleven Tuartbomen in de wereld. We zien op een infobord een vogelkijkplaats en rijden daar heen. De bomen zijn gigantisch! Er is ook een possumroute, maar daar heb je alleen ’s nachts iets aan. Possums zijn dan actief. Het water bij de uitkijk staat laag en stinkt. We zien alleen 2 witkop reigers, heel in de verte. Dan rijden we door naar Busselton. Daar is de langste pier (jetty) van het zuidelijk halfrond met een onderwater observatorium. De pier is bijna 2 km lang en je kunt ook een minitreintje nemen. Wij lopen natuurlijk en krijgen een afgesproken tijd voor de underwater observatory. Vanaf de pier zijn hier en daar kinderen in zee aan het springen/duiken en er wordt gevist. Als we halverwege zijn zien we een eind verder 3 dolfijnen op en neer duikelen. Hier en daar staat interessante informatie over het bouwen van de pier en de verdere geschiedenis. Om 2 uur mogen we een kwartier rondkijken bij de grote vensters onder water en er is veel te zien, heel mooi! Dan lopen we dezelfde weg weer terug. Om te overnachten kiezen we camping Sandy Beach, 5 km verder op. Na aankomst eerst even een wasje draaien en als die op de lijn hangt, gaan we nog een wandelingetje langs het strand maken. Er is hier een tientallen kilometers lang fijn zandstrand. Nart heeft ondertussen al weer wat nieuwe eenden gespot: Pacific black duck.