Dinsdag 11 april 2017 Naar Ningaloo Coast World Heritage Area.

Om half 10 lagen we er al in. Weer de deuren open vannacht. In de ochtend is het eerst bewolkt, tegen de tijd dat we opstappen is de lucht alweer wolkeloos. Ik ga even naar café Finn. Daar kan ik, als ik een kop thee bestel, internetten. Terwijl Nart nog een wandelingetje langs het strand maakt zet ik het 4e verslag met foto’s op Reismee. Dat gaat vlot en tegen tienen verlaten we Coral Bay. 12 km terug naar de doorgaande weg waar we links afslaan naar Exmouth. We hebben een compromis wat betreft de airco; die staat laag aan en aan Narts kant is het raam een stukje open…. Niet ijskoud en ook niet snoeiheet. Es kijken hoe dat uitwerkt.. We passeren weer veel termietennesten, we hebben een korte stop bij een jetty aan zee waar volop wordt gevist en zijn tegen twaalven in Exmouth. Eerst tanken, dan boodschappen bij de IGA. Nart koopt een nieuwe korte broek en bij de Liquor store slaan we een nieuwe voorraad witte wijn en cider (in plaats van bier) in. Dan tijd voor de lunch. Aan de overkant van het winkelcentrum is een mooi park met zwembadje, picknicksets, toilet en schaduw. Daar eten we onze lunch. Twee uur rijden we door. Het gaat om de noordpunt heen weer in zuidelijke richting, nu langs de oceaan en het Nationale park Ningaloo coast in. 40 km verder is het bezoekerscentrum waar we moeten vragen of er een overnachting in een van de campgrounds is. We passeren ondertussen de entree van het park, voor ons weer gratis vanwege de sticker op de voorruit. In het infocentrum weet men te vertellen dat alle campgrounds VOL zijn…. We krijgen ook te horen dat er een massa kwallen in de diverse baaien is gearriveerd en dat snorkelen ook vanwege andere gevaarlijke kwallen niet verantwoord is zonder complete wetsuit. Dat is even een domper op ons snorkel-enthousiasme. We overleggen…. We gaan terug naar de eerste de beste camping buiten het nationale park, net voorbij de haven waar de diverse excursies van start gaan. Omdat we toch ook niet morgen hier zonder iets gezien te hebben willen vertrekken, boeken we een bootexcursie in het kantoortje van de camping. Twee uur lang met een glassbottomboat over het rif varen en een snorkelstop. Vertrek 12.30 uur en we krijgen korting omdat we met eigen vervoer naar de haven rijden. Voor die tijd kunnen we nog mooi bij Mangrove Bay de “ birdwatching” gaan doen. De camping is prima met veel Corella’s (soort kakatoe), Galah’s en kangoeroes ( goed kijken Piet: de foto is er een met jong, een zgn. Euro- kangoeroe) . Tientallen van deze kangoeroes hupten rond aan de andere kant van de afrastering.

Woensdag 12 april 2017 Snorkeltocht en afscheid van Ningaloo reef.

Nadat we de boel weer hebben ingeruimd gaat het (alweer met tropische temperaturen) eerst naar de Birdwatch bij Mangrove Bay. Daar is letterlijk geen vogel te zien…Op een klein platformpje speuren we de watervlakte tussen de mangrovebomen af maar behalve wat geplons in het water (grote vissen, zeeslangen??) is er niks te zien. Net als we weglopen zien we een joekel van de rat over de rand van het infobord lopen en even later nog een klein muisje… Om de tijd tot 12.30 uur vol te maken, gaan we nog een keer naar het 7 km verder belegen bezoekerscentrum. Daar was internet en gisteren hebben we er niet uitgebreid rond gekeken. Bovendien is er schaduw!! Internet blijkt echter alleen toegang te geven tot de website van Ningaloo Park. We kijken er een tijdje rond en rijden dan naar de aanlegplaats voor de excursieboten. Spullen bij elkaar zoeken, wat eten en drinken en dan naar het wachthokje. Er staat al een groepje mensen, waaronder een Nederlands gezin. De gids meldt zich al gauw en legt uit waar we heen varen. Hij poetst de glasruiten nog even en dan kunnen we aan boord. We zijn met 13 personen….mooi klein clubje. Nick, zo heet de kapitein/gids, vertelt van alles over het rif, de vissen en zijn achtergrond terwijl we naar het rif toe varen. Een maal er boven is het nergens dieper dan 3 meter. Nick kent elk stukje van het rif als zijn broekzak en weet precies waar mooie vissen zijn. We maken een snorkelstop en we krijgen wetsuits, vinnen en maskers aangereikt. De meesten hebben hun eigen snorkelspullen bij zich. Het advies om een pak aan te trekken nemen we ter harte; we zien de diverse rode kwallen voorbij zwemmen. Niet meteen dodelijk maar wel vervelend branderig, zoals ik gisteren al had gemerkt. Vanwege de vele kwallen was Turkoise Bay vandaag af gesloten. Vanaf het strand snorkelen wordt nu even afgeraden. Wat we door de glasbodem al zagen…. Nu liggen we er midden in. Schitterend! Prachtige koraal en zoveel verschillende gekleurde vissen….Toch is het vermoeiend omdat er een sterke stroming staat vanwege het terugtrekkend tij en een tegengestelde wind. Na een half uur is iedereen uitgesnorkeld en maken we nog een paar rondjes. We zien Clownvisjes tussen de anemonen, lichtgevend blauwe kleintjes, een rifhaai (white-tip), en een paar supergrote Groupers (300 kg). Een stukje van het rif is meer dan 1000 jaar oud, een gigantische berg. Net na drie uur zijn we weer bij de aanlegplaats en bedanken Nick voor zijn deskundige en leuke begeleiding. We kleden ons om (helaas zijn er geen douches) en rijden terug naar Exmouth, daar tanken we nog een keer en kopen brood. En dan verlaten we het prachtige park en gaan op weg naar het volgende. In oostelijke richting het binnenland in naar Karijini National Park zo’ n 600 kilometer. Als we 160 km gereden hebben vinden we het genoeg en slaan af naar Ballara Homestead. Een stuk gravelweg en we komen op een grote boerderij annex camping. Wat primitief allemaal maar wel netjes en vriendelijk. Al gauw zijn we onder zeil na het eten en het bijwerken van de dagboeken.

Donderdag 13 april 2017 Flink doorrijden…

Om 9.00 uur zijn we weer op weg. Eerst naar de 1 en dan de afslag naar Karijini Park. Het landschap verandert langzaam, wat bloeiende eucalyptus, kleine bergen in de verte en wat meer hoger struikgewas. We zien warempel een dingo opzij van ons. Zodra we stoppen is tie foetsie. Op een parking zien we een Australian Magpie die een schitterend melodietje laat horen. Om 11.45 uur stoppen we om te tanken bij Nanutarra roadhouse en een boterhammetje te eten. We passeren een aantal droge of bijna drooggevallen kreken en zien voortdurend waarschuwingsborden met “ floodway” erop. Niet voor te stellen dat de wegen hier in het regenseizoen half onder water komen te staan. De parking die we in gedachten hadden langs de weg zien we niet dus rijden we nog 50 km door naar Paraburdoo. Je kunt ook korter naar Tom Price dat vlak bij Karijini ligt … 22 km gravelweg…… Dat doen we dus niet. We vinden de camperparking vrij vlot, alleen het aanmelden is even zoeken. Bij de receptie van een “ accommodatie centrum” , 500 m verder op. We krijgen de sleutel en voor 25 dollar kunnen we aan de stroom staan. Een modern nieuw aangelegd park met o.a containers op trucks die als mini- appartementen dienen. Het is er erg rustig, we zijn een tijdje de enige. Wat later komt er nog een campertje bij. De wasmachines en drogers zijn gratis, dus daar maak ik meteen gebruik van. Nette douches en toiletten. Het is alleen wat kaal en braaf. Maar we klagen niet, het is prima zo. Stoeltjes en tafel buiten en genieten tot wat vervelende kleine mugjes ons naar binnen jagen. Ze steken wel maar geen jeuk….